Mattia Papp en Janne Schipper tonen werk tijdens de tentoonstelling Prospects van het Mondriaan Fonds dat tijdens Art Rotterdam plaatsvindt in de Van Nelle Fabriek. Prospects is van 9 tot 12 februari te bezoeken. De tentoonstelling laat het werk zien van 73 startende kunstenaars. Alle kunstenaars ontvingen in 2021 een financiële bijdrage van het Mondriaan Fonds om een start te maken met hun carrière.
Mattia Papps werk
Met een Hongaars Joodse vader en Italiaans katholieke moeder groeide Mattia Papp (1993) op in een omgeving waar voortdurend geloofssystemen en tradities werden bevraagd. Daarnaast werd hij van jongs af aan gegrepen door het visuele spektakel en theater om zich heen in zijn geboortestad Florence. Dit inspireert de kunstenaar tot de dag van vandaag. Tegenwoordig schept Papp namelijk zelf hele werelden gebaseerd op klassieke voorstellingen en mythologische verhalen. Met een beeldtaal die refereert naar de Renaissance en de Barok gaat Papp de nieuwe mythes van de wereld te lijf. Hij maakt multimedia-installaties met schilderijen, digitale tekeningen en video’s waarin vaak een duidelijke verhaallijn te ontdekken is.
Zo ook bij het project dat Papp op Prospects presenteert. Een metalen rek (geïnspireerd op de presentatiewijze van Het Depot van Museum Boijmans van Beuningen) herbergt een groot aantal werken die de kunstenaar presenteert als relikwieën afkomstig uit Atlantis. Met zijn alterego Björn Gustavsson schept de kunstenaar via deze objecten een eigen theater van magisch realisme. Het publiek wordt uitgenodigd een fictieve wereld binnen te stappen waarbinnen alle objecten naar elkaar verwijzen en samen een geloofssysteem in stand houden. Hiermee stelt Papp de rol van kunst ter discussie als een verbeelding van de werkelijkheid. In hoeverre zijn hedendaagse verbeeldingen van Atlantis vergelijkbaar met Bijbelse voorstellingen uit de Renaissance? Imaginaire werelden zijn van alle tijden, maar wat heb je nodig om het theater in stand te houden?
Werk Janne Schipper
“Je plek stuurt je blik. Je huis en je lichaam geven je een bepaald perspectief op de wereld”, vertelt Janne Schipper (1996). Op Prospects presenteert de kunstenaar de fundamenten van een huis. Her en der liggen op de losse onderdelen kleine keramische objecten verspreid, die in combinatie met het zware hout en een spandoek één grote installatie vormen. Zelf spreekt Schipper van ‘constellaties’, waarin de individuele fragmenten hun betekenis krijgen in de context van het hele werk. Net als bij de sterrenhemel zegt wat jij ziet vooral iets over jouw eigen positie op de wereld.
A-Drift (2022) is flexibel en open, tegelijkertijd vormt het skelet een stevige structuur. De combinatie van kwetsbaar en massief kan gezien worden als een verwijzing naar hoe de mens zelf functioneert: iedereen ervaart de wereld vanuit diens eigen lichaam. Je kijkt altijd vanuit je eigen skelet of raamwerk aan vooronderstellingen en ideeën naar buiten en dat gaat vaak gepaard met zowel vaste overtuigingen als onzekerheden.
Waar we ons in dit geval tot verhouden, houdt Schipper graag abstract. Ze ziet het maken van kunst juist als een manier van omgaan met de dingen waar we als mens niets van snappen. “Waar sommigen antwoorden en veiligheid zoeken in religie of fundamentalisme hoop ik dat kunstwerken kunnen helpen met het accepteren van het ‘niet weten’.” Door gebruik te maken van een beeldtaal die direct refereert naar de menselijke maat, zoals een huis, is het volgens de kunstenaar makkelijker om je te verhouden tot abstracte zaken.
Bron: Mondriaan Fonds
