Mattia Papp

Het begin

“Ik ben opgegroeid in een familie van schilders en beeldhouwers. Toen ik vijf jaar was begon ik zelf met tekenen. Eerst dieren, toen heiligen. Ik groeide op in Florence. Dat is zeker van invloed is geweest op mijn interesse voor iconografie en de schoonheid van traditie. Ik vind katholieke schilderijen mooi en krachtig, maar ik houd ook kunstenaars uit de late gothiek, renaissance en barok. Ik hou van het theatrale. Je ziet het terug in mijn werk en ik heb het ook gevonden in de Italiaanse cultuur, de taal, de manier van leven. Ik verhuisde naar Nederland vanwege mijn liefde voor de Nederlandse meesters als Rembrandt en Johannes Vermeer. Het heeft mijn ontwikkeling als kunstenaar ook beïnvloed.”

De toekomst

“De komende jaren wil ik mijn tijd verdelen tussen Nederland en Italië. Ik streef ernaar om een brug te slaan tussen de twee landen. Het Italiaanse sentiment, waar ik zoveel voor voel, wil ik inbrengen in de Nederlandse kunstwereld. Jonge Italiaanse kunstenaars zijn meer gericht op de klassieke technieken. Het namaken van het werk van Caravaggio kan voor een schilder een streven zijn, terwijl dat compleet negeert wat er gebeurt in de hedendaagse kunstwereld. Er zijn ook Italiaanse kunstenaars die daar wel oog voor hebben, maar tegelijkertijd traditie omarmen. We hebben hoe dan ook een sterke verbondenheid met ons verleden, terwijl jonge Nederlandse kunstenaars veel meer bezig zijn met hedendaagse populaire cultuur. Ik zie daar juist dat ze behoefte hebben aan onderzoek, nieuwe technieken en experiment, maar ze vergeten soms hun erfgoed. Zowel Nederlandse als Italiaanse kunstenaars staan in het hier en nu, maar Italianen hebben hun ogen gericht op het glorieuze verleden en Nederlanders zijn meer geneigd om vooruit te kijken. Beide culturen kunnen van elkaar leren. Dat is ook in het verleden gebeurd en ik wil die uitwisseling weer bevorderen.”