07 augustus 2020 | Nieuws
Theatermakers, acteurs, kunstenaars en dansers worden hard getroffen door de maatregelen van de overheid om het coronavirus onder controle te houden. Wat voor impact hebben de maatregelen op de jonge kunstenaars van de Piket Kunstprijzen? Deel 35: Ciro Duclos, genomineerde in de categorie Schilderkunst dit jaar.
Ciro vindt het leuk om mensen door middel van zijn werk uit te dagen in het kijken naar kunst en wil verwachtingspatronen doorbreken. Zo exposeerde hij eerder een serie oude werkhandschoenen die hij in beton goot en op deze manier vereeuwigde. “Je zag mensen kijken en zich afvragen ‘hoort dit bij de expositie’? Het ligt niet altijd voor de hand”, zegt Ciro. “Ik vind het leuk om een nieuw licht te laten schijnen op het alledaagse.” Hij kijkt naar de functie van objecten. “Met kleine ingrepen kun je vaak al iets nieuws creëren. Zo gebruikte ik voor mijn eindexamenexpositie oude ramen van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK) in Den Haag die ik in een ruimte heb geplaatst en met minimale ingrepen heb aangepast, met gekleurd glas bijvoorbeeld.”
Als hij terugblikt op zijn jeugd denkt hij dat het kunstenaarschap altijd al in hem zat. Ciro komt uit een creatief gezin met een Peruaanse vader en een Nederlandse moeder die allebei danser zijn. “Gek genoeg is Ciro eigenlijk een Napolitaanse naam en het is ook onduidelijk waarom mijn vader een Franse achternaam heeft. Dat is vaak een punt van verwarring bij mensen.” De Amsterdammer studeerde aan de KABK. “Ik wilde schilderen, maar kwam er al snel achter dat ik het leuker vond om met mijn handen te werken. Echt dat arbeidsintensieve van het beeldend sculpturaal werk, spreekt mij aan, maar af en toe keer ik terug naar de schilderkunst. In mijn werk vind ik het leuk om de kijker uit te dagen en op het verkeerde been te zetten, vaak met gebruik van licht. Denk aan het optisch groter of kleiner maken van een ruimte.”
In maart vond Ciro’s eerste solotentoonstelling I Heard Corn Was Purple Once plaats in Kunst Kapel in Amsterdam. Hij toonde er grote zuilen waarin hij afval uit zijn studio had verwerkt. “Ik verzamelde al mijn afval in een grote mal. In de zuilen zie je in allerlei lagen terug wat ik de afgelopen tijd heb gedaan. Je kunt het zien als een soort plattegrond.” In coronatijd verbouwde Ciro zijn hele studio. “Dat waren we al van plan en we zijn daar nu net mee klaar.” Door de crisis heeft de kunstenaar meer tijd en ruimte. “Ik zorg ook beter voor mezelf: goed eten en slapen.” Hij maakt zich niet al te druk over de gevolgen van corona. “Ik ben altijd al creatief geweest als het gaat om het bij elkaar sprokkelen van inkomen, maar natuurlijk is deze tijd lastig en verdrietig.” Hij is wel blij dat het tempo nu lager ligt dan voor corona. “Er is nu meer tijd voor reflectie, daar was ik wel aan toe. Ik heb de afgelopen tijd erg veel gewerkt.”
“Mijn leven speelde zich al grotendeels af in de studio. Daar grapten ik en de kunstenaars met wie ik de studio deel al over”, zegt Ciro met een lach. Hij vindt de pandemie erg treurig, maar geniet tegelijkertijd van de stilte in de stad. “De kunstscene in Amsterdam voelt soms als een race tegen elkaar in plaats van met elkaar. Door deze tijd ga je nadenken over wat echt belangrijk is. Dat is verhelderend en geeft mij energie.” Ciro neemt de tijd voor gesprekken en ontmoetingen met mensen die hem ook weer verder helpen in het maken van nieuw werk. “Sinds een paar weken ben ik daarmee bezig en er komen een paar leuke projecten aan, maar daar kan ik nu nog niet veel over zeggen. Aan de ene kant omdat ik ook nog niet weet of corona hiervoor gevolgen heeft. Aan de andere kant omdat ik mensen wil verrassen.” De Amsterdammer is gek op Denemarken. “Negen jaar geleden werd ik verliefd op Kopenhagen. Het gemeenschapsgevoel en de jeugdcultuur spreken mij enorm aan. Ik vloog daar in een jaar wel eens negen keer naartoe omdat mijn beste vriend, ook een Peruaanse jongen, daar woont. Ik heb door corona besloten om niet meer te vliegen als het niet nodig is. Het liep in het algemeen ook wel de spuigaten uit met vliegen. Het is ook fijn om het landschap te zien veranderen vanaf de grond.”
Ciro wil zichzelf als kunstenaar blijven ontwikkelen en uitdagen. “In de toekomst wil ik het liefst blijven doen wat ik nu al doe. Natuurlijk zou ik in een Guggenheim of MoMA willen hangen, maar meedoen aan een biënnale lijkt mij ook fantastisch. Er is zoveel dat ik nog wil en ik geloof dat dit ook kan zolang ik hard werk.” Het nieuwe werk waarmee hij bezig is in de studio borduurt voort op de grote zuilen van I Heard Corn Was Purple Once. “Ik wil van de mallen van de zuilen wandsculpturen maken.” Het maken van duurzaam werk spreek hem aan. “Daar heb ik een grote liefde voor. Ik vind het mooi om ‘afval’, bijvoorbeeld pallets opnieuw te gebruiken.” Daarnaast is Ciro bezig met het aanvragen van subsidies. Hij is blij met de nominatie voor de Piket Kunstprijzen. “Ik ken de genomineerden uit de categorie Schilderkunst allemaal. Allemaal doen we totaal iets anders. Wie er ook wint: ik gun het iedereen.”
Foto bovenaan artikel: Hessel Waalewijn
Foto’s werk: Rein Kooyman