Nieuw jurylid Nadine van Pinxteren: ‘We gaan drie mensen heel blij maken’

Talent spotten is geen probleem voor de Haagse met Brabantse roots. Door haar werk bij Het Nationale Theater is zij minstens drie dagen per week in het theater te vinden. “Ik ben ook programmeur bij Zaal 3, dé plek voor nieuwe makers. Ik zie ontzettend veel voorstellingen van makers die binnen de doelgroep van de Piket Kunstprijzen vallen en heb al een aantal mensen op het oog”, verklapt zij. “Joep en ik gaan nu aan de slag met een longlist.” 

Afbeelding

Naamsbekendheid en zichtbaarheid

Het nieuwbakken juryduo kent elkaar al jaren. “Ik heb zelfs nog een tijdje voor de Poezieboys gewerkt. Ik weet zeker dat wij op één lijn liggen.” Ze verwacht geen problemen bij hun zoektocht naar interessante theatermakers- en spelers. “Als je niet genoeg talent kan vinden, heb je gewoon niet goed genoeg gekeken”, zegt ze nuchter. Een prijs als de Piket Kunstprijzen is heel belangrijk voor jonge makers om zich te ontwikkelen, vindt zij. “Een nominatie zorgt voor naamsbekendheid en zichtbaarheid. Jonge kunstenaars zijn de meest kwetsbare groep, omdat ze nog geen vast ‘huisje’ hebben gevonden. Sowieso is een prijs een blijk van waardering: je wordt gezien. Dat vind ik heel belangrijk; ‘dat de ‘jonkies’ ook worden gezien door het publiek.” 

Ervaren jurylid

Zelf heeft ze al de nodige ervaring opgedaan als jurylid bij Amsterdam Fringe Festival en ook was ze betrokken bij de Fiep Westendorp Stimuleringsprijzen die om de twee jaar worden uitgereikt aan drie jonge illustratoren. “Ik kreeg altijd terug van de winnaars dat de prijs hen de gelegenheid gaf om even op de pauzeknop te drukken”, vertelt Nadine. “Dat het vrijheid geeft en ademruimte. Dat geldt ook voor de Piket Kunstprijzen. Inspiratie komt juist op de momenten dat je het even iets rustiger hebt.” 

Open blik

Nadine vindt het leuk dat de jury van Piket Kunstprijzen zich richt op makers die een binding hebben met de Haagse regio. “Veel prijzen zijn gericht op de regio Amsterdam. In Den Haag is ook veel plek voor jonge makers, bijvoorbeeld in Theater aan het Spui en in Zaal 3.” Wat haar aanspreekt is een maker of speler die met weinig middelen, bijvoorbeeld een minimaal decor, het publiek weet te raken. “Dit past ook in het huidige tijdsbeeld”, zegt Nadine. “Theater is een geweldige oefening in je verplaatsen in een ander. In het theaterlandschap hebben we als sector echt ons best gedaan om de afgelopen jaren alle stemmen van nu een podium te geven. Zo creëer je herkenning. Inleving en empathie zijn daarin een soort volgende stap en ik ben ook benieuwd hoe jonge makers en nieuwe kunstvormen dat kunnen stimuleren. Het leuke van jonge mensen op het podium is dat zij met een open blik kijken – zowel naar het publiek als naar hun kunstenaarschap; iets dat vaak bijzondere voorstellingen oplevert”, aldus Nadine.

Foto's: Dana LaMonda