Demi Bawon: ‘Voor mij is danser zijn topprioriteit’

Verwachtingen

In januari van dit jaar maakte Demi voor Switch, de jaarlijkse benefietvoorstelling van het Nederlands Danstheater, de solo if my skin turned to glass..., waarin sprake was van een soort museumsituatie met Demi zelf als een kunstobject op een sokkel. “Ik las een recensie met een uitgebreide beschrijving van een beeld dat tot leven kwam, maar voor mij ging de choreografie ook over de Piketprijs en de aanmoedigingsprijs van het Dansersfonds die ik net gekregen had. Over de druk om te voldoen aan alle verwachtingen, ook die van mezelf. Rond die tijd zou ik ook horen of ik een vast contract zou krijgen. Het was een stressvolle periode. Aan de andere kant is dans voor mij iets waarin ik me volkomen vrij voel. Ik wilde al die emoties claimen door te vertellen over een tentoonstelling. De sokkel was voor mij het podium, een erepodium, maar ook de plek waar het spotlight op staat.”

Profielfilmpje

Iets van die gedachten schemert ook door in het profielfilmpje dat voor de Piket Kunstprijzen van Demi werd gemaakt. “Toen ik begon bij het NDT keek ik er anders naar”, zegt Demi. “Ik heb toen veel zware, beladen rollen gedaan en voelde me soms als een dier in een dierentuin.” Het bevreemde haar dat het publiek enthousiast klapte voor uitdrukkingen van lijden en verdriet. “Later ging ik denken dat dat misschien juist een bevrijding was.” Ze begon in te zien dat het podium haar de vrijheid gaf om haar eigen emoties te verkennen. “Juist omdat het publiek niet doorheeft hoeveel van jezelf je geeft, kon ik de kracht van mijn onderzoek voor mezelf opeisen.”

Lichaam, brein en hart

Ja, dat vaste contract heeft Demi inderdaad gekregen. Ze voelt zich bij het NDT echt op haar plek. Ze heeft nooit een hang naar klassiek ballet gehad (“Spitzen zijn niets voor mij”), al was ze er technisch wel sterk genoeg voor en is ze dankbaar voor de grondige basis die de klassieke techniek haar gegeven heeft. “De nabije toekomst ziet er best rustig en voorspelbaar uit”, zegt ze. “Ik kan nu eindelijk ademen en focussen op in-het-nu-zijn, mij bij het NDT ontwikkelen als danser. Voor mij is danser zijn topprioriteit, maar ik houd ook van lesgeven en van choreograferen. Daar ga ik vast mee door. Ik heb een paar workshops gegeven en ik zou het geld van de Piketprijs bijvoorbeeld willen gebruiken om af en toe een studio te huren en dat vaker te doen.” Demi denkt daarbij aan improvisatieworkshops voor andere dansers. “Reflectie op de dingen die ik hier heb geleerd. Hoe je zo eerlijk mogelijk met je lichaam om kunt gaan. Je kunt je ervaring als mens zo mooi vertellen in dans. Daarvoor hoef je echt niet de beste techniek te hebben. Belangrijk is dat lichaam, brein en hart verbonden zijn.”

Afsluiting

De Piketprijs kwam voor Demi totaal onverwacht. “Het ging zo snel. Ik had geen idee dat de jury mij kende. Ik wist ook niet waarom ik nou de prijs verdiende.” Demi was nog geen twee maanden voor de uitreiking van de Piket Kunstprijzen van NDT2 naar NDT1 gegaan. “Ik zie de prijs vooral als een bevestiging van mijn harde werken bij NDT2. Het voelde als een afsluiting van het werk daar, van dat stukje van mijn carrière.” Dan staat ze op, ze moet aan de slag. “Vandaag beginnen we met de repetities voor het nieuwe programma.” Demi zal te zien zijn in de voorstelling Into the Hairy, een samenwerking van NDT en Sharon Eyal Dance S-E-D. Het werk gaat op 15 mei in première in Amare.

Foto: Dana LaMonda