Janne Schipper, genomineerde Schilderkunst voor de Piket Kunstprijzen 2022, pendelt heen en weer tussen Nederland en Denemarken. “In Odense, waar mijn vriend woont, heb ik ook een atelier”, zegt Janne, die al bezig is met de voorbereidingen voor de expositie Prospects van het Mondriaan Fonds tijdens Art Rotterdam volgend jaar.
Janne heeft een nomadisch bestaan, maar is regelmatig in Den Haag te vinden, waar zij de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten afrondde. “Ik maak onderdeel uit van het kunstenaarscollectief ANNASTATE dat in een oud schoolgebouw aan het Willem Dreespark in Den Haag is gevestigd”, vertelt Janne. Na hun opleiding, in 2018, besloten meerdere kunstenaars, met een vaste kern van ongeveer tien personen, de krachten te bundelen door een open platform te creëren waar andere kunstenaars ook gebruik van kunnen maken. “We hebben veel geluk gehad met dit pand dat wij helemaal tot onze beschikking hebben. We wilden in het begin vooral kunst toegankelijk maken voor de buurt. Nu focussen we ons meer op het organiseren of hosten van culturele activiteiten in het pand en eigen exposities”, legt de kunstenares uit. “Het is zo belangrijk voor kunstenaars om een plek te hebben om naartoe te gaan, te kunnen werken en elkaar op weg te helpen.” De naam ANNASTATE slaat op het idee van een eigen staat, waarin de kunstenaars zelf bepalen hoe de wereld wordt vormgegeven. “We wilden graag een vrouwennaam en Anna vonden we mooi omdat je deze naam van voren naar achteren en van achteren naar voren kan lezen.”
Autonoom kunstenaar
De kunstenares studeerde af in de richting sculptuur. “Ondanks die categorisering werk ik met verschillende materialen, maar de basis is gips, hout en klei. Deze materialen hebben een monumentaal karakter.” Janne maakt vooral sculpturen en installaties die bestaan uit meerdere kunstwerken. “Het ruimtelijke aspect is belangrijk voor mij. Ik wil ruimtes creëren waarbij de toeschouwer erkend wordt en die uitnodigend zijn om doorheen te lopen.” Veel van haar werken zijn afgestemd op de menselijke maat. “Een raam of tafel is op de juiste hoogte. Ik gebruik vaak iets herkenbaars in relatie tot iets abstracts.” Janne gaat niet met een vastomlijnd idee aan de slag, maar maar neemt als startpunt verwondering of vragen, die door onderzoek te doen en intuïtie te volgen, de basis vormen voor het kunstwerk. “Ik ben gefascineerd door de complexiteit van de belevingswereld. Kunst is voor mij ook een manier om te reageren op existentiële vraagstukken.”
Hechte kunstscene
Janne won in 2018 de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst en ze was al bekend met de Piket Kunstprijzen. “Vrienden van mij, zoals Brigitte Louter en Jordan Herregraven, werden eerder genomineerd. Afra Eisma ken ik ook. Ik had de nominatie totaal niet zien aankomen. Het was echt een verrassing. Ik vind het belangrijk dat deze kunstprijs er is omdat kunstenaars handvatten aangereikt krijgen.” Mede-genomineerde in haar categorie Schilderkunst is Daniele Formica. “Ik ben bekend met zijn werk. In Den Haag is de kunstscene vrij hecht.”
Van Krommenie naar Denemarken
Janne verblijft regelmatig in Denemarken vanwege haar vriend. “We kennen elkaar van de KABK en werken soms samen. Ik heb daardoor al heel wat connecties opgedaan in Denemarken en spreek een klein beetje Deens inmiddels.” De kunstenares werd geboren in Amsterdam, maar groeide op in Krommenie. “Dat was best een cultuurclash. Er woonden veel Amsterdammers, maar er liepen ook mensen rond in klederdracht en op klompen.” Haar vader was in die tijd ook kunstenaar en dus groeide zij op tussen de zeeframen. “Nu runt hij samen met mijn moeder een lijstenmakerij.” Als klein meisje was zij al verknocht aan tekenen. “Ik vond twee dingen fascinerend: letters en taal en tekenen. Ik tekende vaak letters en zag die vooral als vormen.” Toen haar ouders naar Sint Pancras, vlakbij Alkmaar, verhuisden, vertrok Janne naar Den Haag. “Dat voelt echt als thuis nu.”
Om kunst te maken verbleef Janne eerder een periode in IJsland. “Dat was heel leerzaam en ik hoop het in de toekomst vaker te doen.” Ze is allesbehalve een afwachtend persoon. “Als ik een werk maak wacht ik niet op een expositie, maar zoek ik zelf naar een geschikte ruimte en subsidie.” Zo ontstond Out of the Blue in Skulpturpark Odense dit voorjaar. Ze draagt altijd een klein notitieblokje bij zich om ideeën of indrukken op te schrijven die haar inspireren tijdens bijvoorbeeld wandeltochten. Janne is nu bezig in haar atelier met een installatie voor Prospects voor het Mondriaan Fonds.
Dromen van werkplaats
Mocht zij de Piket Kunstprijs in de wacht slepen, dan zou ze zich graag willen verdiepen in het het uitbreiden van haar kennis en vaardigheden Bijvoorbeeld in het werken met harde steen en textiel. “Ik heb een stuk marmer meegenomen uit Italië en daar wil ik een werk mee maken. Daarnaast zou ik ook graag meer over textielweven willen leren.” Haar toekomstdroom is een grote werkplaats met een arsenaal aan gereedschappen. Ik wil de rest van mijn leven kunst maken en blijven experimenteren met materialen”, aldus Janne.
Foto: Hessel Waalewijn
