Terug naar overzicht

04 september 2023 | Nieuws

Menno Pasveer is gefascineerd door schoonheid van het alledaagse

Menno Pasveer, genomineerde Piket Kunstprijzen in de categorie Schilderkunst, werkt al maanden aan een serie werken getiteld An Ode to Felling Trees (Een ode aan het vellen van bomen), die van 9 september tot 4 november te zien is bij galerie Ten Haaf Projects in Amsterdam. “Het is mijn eerste solotentoonstelling”, vertelt Menno. “Dit voelt als een enorm voorrecht.”

De werken van zijn nieuwste serie hangen, op het moment van schrijven, nog aan de muren van zijn Scheveningse atelier dat is gevestigd aan de Duinstraat. “Maar ik kijk ernaar uit om de galerie straks te gaan inrichten met mijn schilderijen.” ‘De schoonheid van het alledaagse’ is leidend in Menno’s werk. Het liefst schildert hij normale gebruiksvoorwerpen, zoals in zijn nieuwste serie een jerrycan die wordt gebruikt om een kettingzaag van brandstof te voorzien. “Bij een portret van een mens gaat de kijker meteen interpreteren. Is het een jong of oud persoon en ziet deze er welvarend of juist arm uit. Of is de neus niet net iets te breed geschilderd?” Dat soort zaken leiden af, vindt de jonge kunstenaar. “Bij een jerrycan kijk je niet of de dop wel op de juiste manier is geschilderd en ligt de nadruk meer op de schilderkunst zelf. Ik vind het belangrijker dat mijn werken visueel overtuigend zijn dan verhalend. Ik focus mij puur op zaken als compositie, techniek, formaat en zaken als kleur. Een andere kunstenaar heeft ooit eens gezegd ‘als je grote verhalen wilt vertellen, moet je schrijver of politicus worden’.” Daar herkent hij zich wel in. “Al is het ook mooi als een werk een betekenis heeft en visueel aansprekend is. Daar ligt niet mijn kracht.”

Een sneakpreview van An Ode to Felling Trees.

Oog voor ongeziene arbeid

In An Ode to Felling Trees legt Menno de focus op ongeziene arbeid, hard werken en mannen die in een boom werken waar het zaagsel uitvliegt. “Dat vind ik een romantisch beeld.” Sommige werken zijn levensecht: alsof je naar een foto kijkt van een kettingzaag of een man die bomen velt. “De jerrycan is geschilderd in de techniek van de oude meesters, dus zoals de werken die in het wereldberoemde Uffizi (Florence) en Mauritshuis in Den Haag hangen. De opbouw is hetzelfde: de kunstenaar begint in het zwart-wit en bouwt het schilderij op met verschillende dunne kleurlagen. Dat levert een overtuigend en realistisch schilderij op. Naast realisme is Menno geïnteresseerd in alle andere vormen van schilderkunst. “Van minimalisme tot abstracte schilderkunst.” Hij droomt van het maken van nog grotere doeken die in de toekomst in grote musea als Guggenheim of Modern Tate komen te hangen. “Maar ik ben realistisch en nog zoekende als kunstenaar. Ik werk stap voor stap naar mijn doel toe.”

‘Enorme waardering’

Menno weet nog precies waar hij was toen het telefoontje kwam van Piket Kunstprijzen over de nominatie. “Ik werk ook nog een dag per week als vloerenreiniger. Dat doe ik al sinds mijn vijftiende. Ik nam de telefoon op met de machine nog in de hand. Ik vond het waanzinnig leuk om te horen. Het is echt een enorme waardering.” Dat hij als kunstenaar door de jury is gezien, doet hem veel. “Kunstenaar is een heel solistisch beroep. Ik ben vijf dagen per week hard aan het werk in mijn atelier in See Lab.” Vorig jaar studeerde hij pas af aan de
Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK) in Den Haag, maar de ambities voor de toekomst zijn groot. “Ik ben heel ijverig en schilder of ik er nou zin in heb of niet. Ik geloof wel dat dit zich uitbetaalt.” Met zijn afstudeerserie Ode aan het vloer reinigen gooide hij al hoge ogen en de kunstenaar heeft al ideeën voor een volgende serie werken met als werktitel ‘Een ode aan het buitengewone dat schuilgaat in het alledaagse’.

Impressie van Ode aan het vloer reinigen

Menno is bekend met de andere genomineerden van zijn categorie: Kamila Sipika en Katarina Head. Katarina was zijn klasgenoot op de KABK. “Zij is ontzettend goed en dat vind ik ook van Kamila’s werk. Dat wordt nog een hele kluif voor de jury”, zegt hij met een lach. Menno weet al precies wat hij zou gaan doen met het prijzengeld. “Ik gooi het hele winkelmandje vol met de allerbeste tubes olieverf. Soms ben ik maanden bezig met een realistisch doek en met deze prijs kan ik het mij ook permitteren om zolang aan een doek te werken”, besluit Menno.

Foto: Hessel Waalewijn