In eerste instantie dacht Goda Žukauskaitė echt dat de nominatie een misverstand was. “Het was zo’n verrassing. Ik vond het moeilijk te accepteren dat ik het waard zou kunnen zijn. Ik zie mezelf niet als een danser die voor de hoge techniek gaat. Dans is voor mij meer dan een kunstvorm. Het is een middel om met mensen te praten. Beweging gaat over energie en dynamiek, het is een gesprek.” Volgens Goda zegt het feit dat ze genomineerd is veel over de ruimdenkendheid van de jury. De erkenning geeft haar een “superdankbaar” gevoel.
