Categorie archief: Winnaars

Dans: Kinda Gozo (1996)

Kinda Gozo groeide op in de Centraal-Afrikaanse Republiek, waar zij op straat de dans ontdekte. Als tienjarige verhuisde zij naar La Rochelle in Frankrijk, waar zij naar het conservatorium ging en zich ontwikkelde als danseres. Wat opvalt zijn haar kracht, onvoorspelbaarheid en souplesse, niet alleen fysiek, maar ook mentaal en emotioneel. Wij zijn gewend om talent als iets statisch te zien, een soort schatkist. Bij Kinda is talent echter pure dynamiek – een interne krachtbron waaruit ze haar energie haalt en de motivatie voor haar beslissingen, zowel in haar dansen als in haar leven. Haar intuïtieve verbondenheid met deze bron fascineert. Er is letterlijk sprake van een origin-aliteit die we ook haar ziel als performer zouden kunnen noemen en die aan haar kunstenaarschap een diepte geeft die wij in die mate nooit eerder bij een danser hebben gezien.

Toneel: Jos Nargy (1988)

Jos Nargy is een echte Hagenaar die veel theater maakt in zijn stad. Hij heeft een lange staat van dienst opgebouwd en kleurt daarmee het culturele klimaat. Zo maakt hij eigen voorstellingen, maar speelt hij ook in het Collectief ‘Thomas, Sacha en Jos’ en heeft mede de Poezieboys opgericht. Hij wisselt energieke toneelproducties af met verstilde en poëtische programma’s. Met deze laatste producties zet hij de verbeelding van het publiek in gang. Ook communiceert hij goed met zijn publiek. Hij houdt van literatuur en zijn taalgevoeligheid zie je terug in wat hij maakt. Het is altijd beeldend, talig en transparant. Deze prijs is een beloning voor al zijn vele en harde werken voor het toneel in de stad Den Haag.

Piket Juryprijs 2018: Hedda Twiehaus (1949)

Hedda Twiehaus heeft als docent en repetitor van Nederlands Dans Theater 2 (NDT2) al tientallen jaren een grote invloed op jonge toptalenten die van over de hele wereld naar Den Haag zijn gekomen om zich verder te ontwikkelen. Met ongebreidelde energie en passie draagt zij de magie van dans en de waardes van het gezelschap over op steeds nieuwe generaties dansers. De gedrevenheid en wijsheid waarmee Hedda Twiehaus haar functie invulde, maakten haar niet alleen tot een uitmuntende repetitor, maar ook tot een klankbord, coach en ‘surrogaatmoeder’ voor de jonge dansers van NDT2. Het is de menselijke warmte die nodig is om jonge mensen niet alleen als danser, maar ook als mens te laten groeien. Met de haar kenmerkende bescheidenheid plaatst zij zichzelf hierbij altijd op de achtergrond.

Schilderkunst 2017: Julien Guettab (1992)

Vanaf het eerste moment was de jury betoverd door de kleine, intieme aquarellen en tekeningen van deze kunstenaar. Het werk is dromerig en nauwkeurig, haast meditatief en toch expliciet. Geïnspireerd door boeken lijkt Julien te werken aan een geheel eigen encyclopedie. Maar waar encyclopedieën een onderwerp toelichten en duiden, roept deze soms zelfs cryptische verzameling beelden eerder vragen op. In plaats van aansluiting te zoeken bij gangbare trends of stijlen in de hedendaagse kunst, kijkt Julien naar binnen en schotelt de kijker een persoonlijke blik op zijn innerlijke wereld voor. Hiermee geeft hij vorm aan zijn herinneringen, angsten en fantasieën en zet de kijker aan tot associëren en fantaseren. Zijn persoonlijke signatuur, gedrevenheid en productiviteit doen sterk vermoeden dat Julien niets anders zou kunnen en willen maken dan dit tere en tegelijkertijd krachtige werk.

Dans 2017: Astrid Boons (1988)

Astrid Boons heeft als danseres een staat van dienst opgebouwd en danste o.a. bij NDT 2 en de GöteborgsOperans Danskompani. De afgelopen jaren is zij zich ook gaan richten op choreografie. In deze hoedanigheid werd zij genomineerd voor de Piket Kunstprijzen. In 2016 kwam Astrid terug naar Nederland en maakte zij veel indruk met het duet Rhizoma. Voor een beginnend choreograaf toont zij een ongewone rijpheid: Astrid legt een sterke intensiteit in haar werk en heeft een subtiel gevoel voor dosering waardoor ze de spanning tot aan het eind toe weet te behouden. Het is bijzonder dat zij in haar vroege carrière als choreograaf deze delicate kwaliteiten al zo heeft ontwikkeld.

Toneel 2017: Bram Suijker (1989)

Bram is een acteur die zich voortdurend weet te ontwikkelen. Hij heeft de jury dit jaar overtuigd met zijn rol in het toneelstuk De Verzamelde Werken van Shakespeare (ingekort). Daarin laat hij veel verschillende kanten van zichzelf zien. Hij is vanaf het eerste moment volop aanwezig en neemt het publiek mee, maar hij kan ook goed doseren. Hij is geloofwaardig en weet ontroering en humor tijdens een voorstelling over te brengen op het publiek. Bram kan zichzelf heel goed transformeren; hij weet hoe hij zijn stem en lichaam moet inzetten en overtuigt daarmee in zijn rollen. Het spelplezier straalt er ook vanaf. Hij is het afgelopen jaar zo gegroeid dat hij als acteur een voorstelling kan dragen. De jury ziet dat hij zelfstandiger en meer volwassen is geworden. Hij heeft zich inmiddels al meerdere jaren verbonden aan Het Nationale Theater en daarmee aan Den Haag.

Juryprijs 2017: Rebecca van Leeuwen (1952)

Rebecca van Leeuwen heeft als oprichter, regisseur, docent en directeur van Jeugdtheaterschool Rabarber al jaren grote invloed op veel kinderen en jongeren in Den Haag. Met ongebreidelde energie en passie draagt ze de magie van theater over op een jong publiek. Ze begon Rabarber in 1985 en bouwde het uit tot een begrip in Den Haag en een van de grootste (jeugd)theaterscholen in Nederland. Ook de Piket Kunstprijzen kennen de invloed van Rabarber: David Geysen (vakjurylid toneel), Jos Nargy (genomineerde toneel 2015) en Karel van Laere (winnaar toneel 2014) hebben lessen gevolgd. Rabarber vervult als springplank voor professioneel theatertalent een belangrijke rol, maar is onder de bevlogen leiding van Van Leeuwen ook uitgegroeid tot een onmisbare plek voor jeugdtheater en amateurkunst in Den Haag. In dit theaterhuis kunnen kinderen met veel plezier al spelend zichzelf en hun talent ontwikkelen.

Debbie Young

Schilderkunst: Debbie Young (1990)

Debbie Youngs werken kennen zowel een letterlijke als figuurlijke gelaagdheid, waarbij elke laag de vorige relativeert of deels aan het oog onttrekt: zoals je in een vervallen huis de geschiedenis van alle voorgaande bewoners in de verschillende lagen behang zou kunnen aantreffen. Ze werkt met een geslaagde combinatie van realistisch geschilderde elementen, foto’s, gips, wonderlijke figuurtjes van klei en lagen epoxy. Het gebruik van clichébeelden en ironische elementen zorgt voor humor. Haar diverse presentatievormen pakken tegen de verwachting goed uit. Soms gaan de werken op in een getransformeerde ruimte, soms zijn het individuele objecten aan een witte muur. Hiermee spoort Debbie de beschouwer aan steeds op een andere manier te kijken. Het resultaat is explosief, maar ook kwetsbaar en persoonlijk.

Kaatje Kooij

Toneel: Kaatje Kooij (1990)

Kaatje Kooij is authentiek, serieus en ook bescheiden, poëtisch en fijngevoelig. Daarnaast is ze eigenzinnig en soms dwars. Ook zoekt ze het experiment op door buiten de gebaande paden te treden en verwerkt ze daarin een vleugje eenzaamheid. Zo werkte ze bijvoorbeeld aan thema’s die voor haar erg delicaat bleken, dat getuigt van kracht. Het afgelopen jaar is ze hard doorgegroeid naar een volwassen actrice. Kaatje is altijd dienstbaar aan de inhoud van het toneelstuk. Dat is een grote kwaliteit. Ook is ze goed in haar taalbeheersing en tekstbehandeling. Ze kan snel schakelen en weet zichzelf op de juiste momenten niet te forceren. Kaatje zoekt de uitdagingen waar ze kan. Daarbij blijft ze dicht bij zichzelf en eerlijk. Ze heeft een grote passie voor het vak en veel potentie om door te groeien.

Dans: Alice Godfrey (1994)

Als je binnen de talentenpool van het Nederlands Dans Theater 2 – waarschijnlijk het beste juniordansgezelschap ter wereld – eruit weet te springen, is er iets bijzonders aan de hand. Alice is een magnetische toneelverschijning. Ze is een absolute blikvanger met een intrigerende, intense uitstraling, die tegelijk speels en raadselachtig is. Haar talent is evident, ze heeft het lijf en een gezonde dosis gekte. Maar dat betekent niet dat alles wat ze aanraakt zomaar in goud verandert. Ze werkt heel hard en blijft dag in dag uit zoeken naar de sleutels tot haar rollen. Dat lukt haar: ze weet met haar interpretatie de choreografie altijd iets extra’s te geven. Alice heeft het in zich om een groot kunstenaar te worden.