Marieke Peeters won vorig jaar de Piket Kunstprijs in de categorie Schilderkunst. De vakjury was onder de indruk van haar immersieve installaties en de wijze waarop zij zich begeeft in een nog onontgonnen gebied tussen visuele kunst en theater. “Mensen reageren heel extreem op mijn werk”, zegt Marieke. “Dat vind ik boeiend.”
India Sardjoe, genomineerde (Dans) Piket Kunstprijzen 2022, won medio november het WK Breakdance in New York. “Ik huilde van blijdschap toen ik het nieuws hoorde”, vertelt India nu zij terug is op Haagse bodem.
Marieke maakt grote installaties waarin je wordt ondergedompeld en die je één-op-één daadwerkelijk ondergaat. Vaak hebben ze een performatief karakter. Haar werk gaat uit van zeer persoonlijke emoties en ervaringen; het heeft een zekere ambiguïteit en een enigszins duistere onderstroom. Marieke speelt met die meerduidigheid en met het immersieve van haar werk. De jury vindt haar werk indrukwekkend en fascinerend en is met name nieuwsgierig naar de ontwikkeling van het theatrale aspect. In de vorm die ze nu verkiest levert noch theater noch kunstruimte de ideale situatie. De jury heeft echter groot vertrouwen in haar potentie en wil haar met deze prijs dan ook aanmoediging en steun bieden om haar werk uit te diepen, te bevragen en te onderzoeken, en zo te komen tot een optimale beleving ervan.
Isla Clarke is in verschillende opzichten uniek. Allereerst is ze een opmerkelijke danseres met een enorm charisma en een geheel eigen wijze van bewegen. Daarnaast is Isla een transvrouw die bezig is met haar transitie. Ze heeft ervoor gekozen de transitie en haar werk samen te laten gaan en het proces te incorporeren in haar kunstenaarschap, waarmee een heel bijzondere artistieke situatie ontstaat. Het feit dat zij tijdens haar transitieproces niet opzij stapt, maar zowel haar gezelschap als haar publiek erbij betrekt, geeft blijk van veel moed. De jury denkt dat de wijze waarop ze zichzelf binnen de danswereld positioneert, zowel artistieke als maatschappelijke impact zal hebben en een weerklank zal vinden die verder gaat dan wat er op het toneel gebeurt.
Joep is een integere en open speler, eigenzinnig, vol humor, brutaal. Als lid van het duo De Poezieboys heeft hij zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot poëziekenner en -speler met een eigen krachtig stemgeluid. Joeps tekstbehandeling is ongelooflijk mooi en zijn omgang met de poëzie en de taal toont steeds meer diepte en rijpheid. De vakjury heeft met bewondering gezien dat Joep op een volwassen, sociaal-sensitieve manier met zijn publiek kan omgaan – een volwassenheid die ook herkenbaar is in zijn werk. De jury is onder de indruk van de wijze waarop De Poezieboys jonge mensen weten te mobiliseren voor de dichtkunst en overtuigd van Joeps rol als voorbeeld voor een nieuwe generatie theaterkijkers én -makers.
1646 ontstond als kunstenaarsinitiatief, voor en door kunstenaars, en groeide uit tot een van de belangrijkste kunstpodia die Den Haag rijk is. Het is dan ook al jarenlang een plek waar kunstenaars ruimte en middelen vinden om nieuw werk te produceren en presenteren en/of een boost te geven aan hun kunstpraktijk. Daarnaast biedt 1646 gelegenheid tot dialoog en engagement. De organisatie is kleurrijk en divers; de inhoud staat altijd centraal. De jury van de Piket Kunstprijzen wil met deze juryprijs de organisatie van 1646 eren vanwege een lange en zeer consistente positieve aanwezigheid die door de jaren heen van grote betekenis is geweest. De inzet, houding en programmering van 1646 komt zonder enige twijfel al heel lang ten goede aan het Haagse kunstklimaat.
Bram Suijker, winnaar Piket Kunstprijzen 2017 in de categorie Toneel, heeft een van de belangrijkste toneelprijzen van Nederland in de wacht gesleept: de Louis d’Or. Dat werd zondagavond bekendgemaakt tijdens de uitreiking van VSCD Toneelprijzen tijdens het Gala van het Nederlands Theater in Amsterdam.
Gevraagd naar een bestemming voor het geldbedrag van de Piket Kunstprijs die ze vorig jaar won, zegt Narges Mohammadi lachend: “Ik heb er nog niet aan durven komen.” Ze heeft overwogen een auto te kopen, “maar moet je dat wel doen, nu met die hoge brandstofprijzen?” Ze heeft ook gedacht aan reizen, bijvoorbeeld naar de plekken waar grotwoningen zijn. Die fascineren haar omdat ze zou willen onderzoeken waar en hoe het organische element, de tand des tijds en de handen van de ‘bouwers’ elkaar raken. Maar dat werd het toch niet. “Ik wacht op het goede moment, het moment dat ik zeker weet: dat is het, daar moet ik het aan uitgeven.”
“Ik had nooit gedacht dat ik nog eens een dankspeech zou houden”, zei Koen Verheijden (1994), winnaar in de categorie Toneel 2021, toen hij zijn prijs in ontvangst nam. Nu, enkele maanden later, bevestigt hij de verbazing die hij toen voelde: “Je gaat er niet van uit dat je een prijs wint.”
Narges Mohammadi kwam als zevenjarig meisje uit Afghanistan naar Nederland. Haar persoonlijke ervaringen spelen vanzelfsprekend een rol in haar werk, maar wat ze creëert is universeler dan ‘Afghanistan’ en overstijgt de actuele discussie. Alles aan Narges ademt een grote gedrevenheid om te scheppen en alles wat zij maakt is even doordacht. Haar werk toont kwaliteit en potentie. Het is uitzonderlijk dat mensen zo ‘in hun kunst staan’ als Narges doet. Narges verzamelt medekunstenaars, vaak met een vergelijkbare achtergrond, om zich heen. Zij aan zij creëren ze hun omvangrijke installaties en delen ze de resultaten. De jury vindt ook deze sociale kant van Narges’ kunstenaarschap bewonderenswaardig.
